Post No.47: Ukryty skarb w Rock of Dunamase

Ruiny zamku Rock of Dunamase, leżą tuż koło miasta Portlaoise, przy trasie M7, oddalone 70 kilometrów od Dublina, czyli godzinę jazdy samochodem.

Lokalna atrakcja Hrabstwa Laoise przyciągnęła również i nas tym bardziej, że z drogi ruiny zamku, położonego na szczycie wzniesienia, wyglądały dość tajemniczo i trzeba je było po prostu odwiedzić.

Właśnie takowe położenie było przyczyną wielu ataków najeźdźców na poszczególnych właścicieli Rock of Dunamase. Położone na wapiennej skale, z doskonałym widokiem na okolicę, przyciągały każdego, kto posiadał armię, począwszy od czasów Wikingów po czasy średniowiecza.

Miejsce jest niewątpliwie romantyczne i chyba nie tylko My podzielaliśmy te zdanie, gdyż w roku 2010  Rock of Dunamase posłużyło jako sceneria do filmu "Leap Year" - "Oświadczyny po Irlandzku".
Oto scena filmowa z tego miejsca:

Oczywiście jak to w filmach bywa, dodano komputerową animację.... w tym przypadku, okrągłej wieży, moim zdaniem zupełnie niepotrzebnie...

Wkraczamy w świat ruin. Niegdyś miejsce te tętniło życiem a przez pierwszą bramę zwaną "Barbican Gate" przechodziło kiedyś mnóstwo ludzi. Teraz przechodziliśmy przez nią i My.

Historii tego miejsca nie da się opisać w prostych słowach. Jest zawiła, skomplikowana tak samo jak czasy średniowiecza. Ktoś ten zamek odziedziczył, ktoś Go zdobył i tak w kółko. W naszym stuleciu ruiny były dość długo bezpańskie, dopiero 2006 roku Rock of Dunamase przejęło państwo.

W łukowym sklepieniu nad bramą, istnieje otwór przez który można było wylać gorącą smołę na najeźdźców. To tzw. pierwsza linia obrony...

Zbliżamy się do Głównej bramy.
W dniu dzisiejszym, po obu stronach widać wejściowe otwory dla strażników którzy mieli tam własne pomieszczenia, tzw strażnice. Całość tworzyła zwarta budowla i tychże otworów nie było widać.

Brama była dłuższa, aby przetrzymać przeciwnika. Prawdopodobnie w sklepieniu łukowym również istniały otwory strzelnicze dla łuczników oraz otwory dla spuszczenia smoły lub kamieni na głowy atakujących.

Przeszliśmy na drugą stronę. Wejścia te okazały się bardzo wąskie oraz bardzo niskie. Z pochyloną głową schodziłem po kamiennych stopniach w dół, które zresztą były już bardzo wytarte.

Niegdyś dookoła Rock of Dunamase otaczał obronny mur, lecz dzisiaj zostały tylko resztki.
Można sobie tylko wyobrazić wielkość warowni....

Oczywiście każde z wejść umiejscowionych nad skarpą zostały dzisiaj zabezpieczone.
Można bezpiecznie podejść do okna i zobaczyć to samo, co widzieli ludzie setki lat temu...

Tuż obok, gdzie obronnego muru już nie ma, została tylko panorama okolicy.

Patrząc ze skarpy w dół, możemy zobaczyć ruiny Podzamcza, co tylko świadczy o wielkości kompleksu.

Weszliśmy do ruin Zamku Głównego. Z ciekawością rozglądaliśmy się dookoła wyobrażając sobie jednocześnie ludzi, którzy żyli tutaj na co dzień. Gdy powiał silniejszy wiatr,  mieliśmy wrażenie, że słyszymy szepty tych osób.

Z najlepszych czasów Rock of Dunamase dzisiaj niewiele zostało, choć i same ruiny robią wrażenie.
 Istniało tutaj wiele pomieszczeń, pokoi i izb, a sam zamek był wielopiętrowy.

Prawdopodobnie istniały również piwnice. Oto zawalone wejście do jednej z nich.
Miejscowi mówią, że istnieją podziemne tunele o długości 5 kilometrów, które miałyby prowadzić do samego Portloaise. Niektórzy mówią, że w nich byli, niektórzy mówią, że to Legenda.
Lecz w każdej Legendzie jest ziarnko prawdy, więc może faktycznie tunele istnieją?

Druga hipoteza mówi o podziemnym tunelu, który prowadzi do jednego z tych wzniesień.
Podobno kiedyś, bardzo dawno temu, istniała gdzieś tam warownia, lecz niestety nikt nie może tego potwierdzić....

Na mapce możliwy kierunek podziemnych tuneli, jeśli Legenda jest prawdziwa...

Oprócz Legendy z tunelami istnieje jeszcze jedna: otóż podobno gdzieś w Zamku Rock of Dunamase ukryty jest ogromny skarb. Niestety skarbu pilnuje duch wielkiego czarnego psa, którego widzieli tylko nieliczni. Trudno nie wierzyć, że skarb jest gdzieś tam zakopany. Takowe ruiny zawsze kojarzą się z ukrytymi skarbami, jednak Legenda nie mówi czyj to jest skarb i kto był właścicielem Psa - Ducha...

Zresztą zakamarków jest tutaj pełno....

Niestety kres Zamku przypada na rok 1651, gdy Generał Cromwellian rozkazał Rock of Dunamase wysadzić w powietrze, co też uczyniono. Tym samym zakończono wieloletnie walki o Zamek na wapieniu zbudowany, a dzisiaj można z bliska i za darmo zobaczyć, jak potężna siła wybuchu była...

Rock od Dunamase to tajemnicze miejsce, pełne uroku i historii, która niestety przeminęła.
Dwie legendy razem z ruinami w  jakiś sposób uzupełniają się, a oprócz nich, z lotu ptaka można ujrzeć dwa tajemnicze kręgi:

Skarb - skarbem, legenda - legendą.
I bez tych dwóch rzeczy Rock of Dunamase jest warte zobaczenia.
Panorama okolicy zapiera dech w piersiach a w ruinach szepczą duchy mieszkających kiedyś w nim ludzi.

*********************************************

Lokalizacja:
Portlaoise, Hrabstwo Laois, Irlandia

Koordynaty GPS:

53°01'51.77"N   07°12'29.61"W

Film:

Autor: The Irish Drone Tytuł: Rock of Dunamase

MAPA:

*********************************************

Post No.39: Zamek z Duchami - Dunluce Castle

 Tak jak Irlandia ma swój nawiedzony dom położony na Hook Head , w którym Diabeł odwiedził Loftus Hall, o którym napisałem w postach tutaj i tutaj ...

....tak i Irlandia Północna ma swoje nawiedzone miejsce,  na dodatek duchów tam dostatek i legend wiele. To Dunluce Castle.

Zamek ten zbudował w XIII wieku Richard Óg de Burgh a pierwsze zapiski o zamku powstały w roku 1513 za czasów, gdy w zamku mieszkała rodzina McQuillan. W 1534 roku, jedno z dzieci mieszkających na zamku twierdziło, że widziało kobietę w białej sukni, stojącą nad urwiskiem i patrzącą na Ocean, która z czasem rozwiała się na wietrze. Być może był to duch Maive Roe, która kiedyś w zamku mieszkała. 

Ojciec Maive wyznaczył przyszłego męża, jak to kiedyś w obyczaju było, lecz Maive za mąż pójść nie chciała, bo kochała już innego. Na znak protestu w białą szatę się ubrała, którą swoim całunem nazwała.  Pewnej nocy, gdy ojciec w bój wyjechał, wsiadła do łódki i z kochankiem w morze wypłynęła aby z nim szczęścia w innej krainie poszukać. Lecz woda tej nocy wzburzona wielce była i kochankowie szans nie mieli i łódź zatonęła. Ciało kochanka na drugi dzień na plaży się pojawiło, lecz ciała Maive morze nigdy nie oddało. 

Teraz czasami Maive stoi nad urwiskiem, w białym całunie i wciąż czekając  na swojego kochanka.

Z upływem czasu, z rokiem 1550 coraz więcej ludzi postać Białej Kobiety koło Zamku Dunluce widziało....

Wydaje się, że właściciele Zamku sami jakieś fatum na siebie ściągają. 
Otóż w 1588 roku wielka hiszpańska armada rusza na podbój Anglii. Wracając do Hiszpanii ze 130 statków, 50 z nich nigdy nie wróciło do poru, z powodu walk oraz sztormów panujących na Atlantyku. Z 30.000 marynarzy, 10.000 z nich ginie a szlak powrotu, wiodący wokół Irlandii Północnej i Republiki Irlandii, usłany jest przez spoczywające wraki.

http://www.my-secret-northern-ireland.com/spanish-armada-ships.html

 Jednym ze statków, który zatonął w pobliżu Dunluce Castle była La Girona.

La Girona - Wikipedia

La Girona wpadła na skały nocą 26 października 1588 roku, tuż przy Grobli Olbrzyma - na Lacada Point. 

Lacada Point

Ówczesny właściciel zamku Dunluce, dowiedziawszy się o tragedii marynarzy, wynajął nurków!!!! i zaczęto wydobywać hiszpańskie skarby. Teraz wiele z nich można zobaczyć w Ulster Muzeum. 
Szczerze mówiąc troszkę zwątpiłem w wynajem nurków, jednakże w XVI wieku faktycznie nurkowanie przeżywało swój rozkwit. 

Oto typowy dzwon nurkowy używany w tamtym okresie do wydobywania skarbów:

www.portcities.org.uk

Wydobycia z wraków były owocne: armaty zdobiły wejście do zamku Dunluce a ówczesny właściciel, Sorley McDonnell resztę skarbu sprzedał a środki pozyskane w ten sposób wykorzystał na rozbudowę zamku. Natomiast los hiszpańskiej La Girony na trwałe zagościła w irlandzkiej historii. Została nawet wydrukowana na irlandzkich banknotach przez First Trust Bank.

Teraz i my mamy okazję odwiedzić Zamek Dunluce, wiec przekraczamy bramkę i kupujemy bilety w Visitor Centre.

Jesteśmy na podzamczu. Na lewo znajdowały się Kwatery, zbudowane z myślą o gościach na zamku. Obszar ten został podzielony na szereg małych pomieszczeń, z których każde zawierało kominek i okno.

Most, który prowadzi do samego zamku, pierwotnie był mostem zwodzonym, które z czasem zostało zastąpione przez przęsło kamienne i most drewniany.

Na prawo od mostu, 30 metrów poniżej zamku, znajduje się wejście do jaskini morskiej, do której wpływały łodzie w warunkach spokojnego morza.
Oczywiście z ciekawości udaliśmy się pod zamek i aby zobaczyć tę jaskinię, pokonaliśmy ponad 100 schodków w dół, po dosyć niebezpiecznych i śliskich stopniach....

Spoglądając w górę dziwiliśmy się, że zamek wciąż stoi na tych kruchych, wydawałoby się skałach...

Tablica ostrzegała nas przed spadającymi z góry skałami, jednakże dla nas ważniejsze było to, że nie można było wejść do jaskini....

Mogliśmy tylko spojrzeć przez otwór, samo zejście jednak faktycznie nie było zbyt bezpieczne.

Ale oczywiście znaleźli się tacy, którzy jaskinie zwiedzili: oto zdjęcie ze środka, wykonane przez tajemniczego M R F

Tak jak pisałem wcześniej, istniało przejście z pieczary wprost do zamku.

Przechodząc przez most, zbliżaliśmy się do Bramy wjazdowej, która w znacznym stopniu została zmodyfikowana przez ród McDonnellów.

 I w tym miejscu najlepiej widać to, na co zwrócił uwagę Pendragon.
Otóż dokładnie w tym miejscu najlepiej widać,  jakiego materiału użyto do budowy zamku.
 Kamienne bloki zostały zabrane z Grobli Olbrzyma.

W jednym z zachodnich okien ujrzeliśmy przepiękną panoramę pobliskiej plaży.
Szkoda tylko, że tego dnia słoneczka prawie nie było, jednakże i tak spędziliśmy sporo czasu przy oknie. 

Widok był tak nierzeczywisty, że nagrałem kawałek filmu

Przechodząc w kierunku wschodnim, możemy podziwiać Dwór.
Okna zostały zrekonstruowane i wstawione ze względów konstrukcyjnych.
Ponadto pomaga to oddać wrażenie tego, jak wyglądały oryginalne okna.

Szliśmy teraz dziedzińcem, które było w zasadzie centrum zamku.
Poruszali się po nim goście, właściciele, jak również pracownicy kuchni i służba.
Szczerze mówiąc byliśmy pod wrażeniem wielkości Dunluce Castle, która z zewnątrz nie wyglądała na tak dużą...

Druga strona dziedzińca niespodziewanie kończy się...

Wiąże się to z historią, która wydarzyła się w czasie burzliwej nocy 1639 roku.
Otóż część zamku wraz z kuchnią zawaliła się do morza, a razem z nimi kucharze i inni pracownicy, którzy akurat mieli dyżur w Zamku. I podobno od tej feralnej nocy, miejscowi nocami słyszeli krzyki i wołania zabitych tutaj osób. Wypadek ten przyczynił się do upadku zamku, który i tak już był uważany za opętany... Rozglądaliśmy się po ruinach tego okazałego zamku i  wchodziliśmy w każdy możliwy kąt, a było tego sporo...

Mogliśmy wejść po schodkach na jedną z baszt, aby spojrzeć na całość z góry...

I warto było, bo widok ruin z wysokości robił wrażenie.

Powoli opuszczaliśmy zamek Dunluce, gdyż chcieliśmy zostawić duchy w spokoju.
Podbiegliśmy jeszcze tylko do okna, aby uwiecznić panoramę pobliskiej plaży raz jeszcze, gdyż zaświeciło słońce...

Wracając zajrzeliśmy jeszcze do Visitor Centre.

Znaleźliśmy tutaj wszystkie materiały dotyczące Dunluce Castle...

...takie jak plany zamku, czy też makieta, która dobitnie pokazuje nam wielkość i świetność Dunluce Castle w czasach średniowiecza.

Są takie dni, że pomimo wielu kieszeni w ubraniach, każdy z nas coś zgubi: a to pieniążek nam upadnie, a to długopis czy też inny jakiś przedmiot. Ludzie zawsze coś gubili. Nawet w latach XVI wieku, a zadaniem archeologa jest odnajdowanie takich gadżetów.
W Visitor Centre możemy takowe przedmioty zobaczyć na własne oczy, które umieszczone są w gablotach, pod szkłem, ukazując nam codzienne życie mieszkańca Dunluce Castle.

Zanim opuścimy Zamek, u opiekuna Dunluce Castle dowiadujemy się, że każdego ranka, gdy pracownik otwiera drzwi Visitor Centre, wszystkie książki i mapy, znajdujące się wcześniej na półkach, leżą na podłodze. Każdej nocy dusze zmarłych udowadniają, że jeszcze tutaj są....

 Stare zdjęcia...

Zdjęcie wykonane w Visitor Centre

National Library of Ireland - French Robert, 1841 - 1917 

National Library of Ireland

National Library of Ireland - French Robert, 1841 - 1917

National Library of Ireland - French Robert, 1841 - 1917

Widok na Dunluce Castle z lotu ptaka...

*********************************************

Lokalizacja:
Irlandia Północna, Antrim, Coleraine

Koordynaty GPS:

55°12'37.54"N   06°34'41.73"W

FILM:

Autor: Rick Steves' Europe

INFORMACJE:

Godziny Otwarcia: Styczeń 10.00 - 17.00 Maj 10.00 - 17.00 Wrzesień 10.00 - 17.00 Luty 10.00 - 17.00 Czerwiec 10.00 - 17.00 Październik 10.00 - 17.00 Marzec 10.00 - 17.00 Lipiec 10.00 - 17.00 Listopad 10.00 - 17.00 Kwiecień 10.00 - 17.00 Sierpień 10.00 - 17.00 Grudzień 10.00 - 17.00 Bilety: Dorośli: Dzieci: Familijny: 5 £ 3 £ 13 £ Email: scmenquiries@communities-ni.gov.uk Telefon: +28 2073 1938

MAPA: