Post No.23: Polski akcent w Swiss Cottage

Pod tajemniczą nazwą Swiss Cottage, ukrywa się zbudowany w 1810 roku, przepiękny domek, który wykupiło za sumę 30.000£ od prawowitego właściciela, który przebywał zza Oceanem, Zarząd Hrabstwa Tipperary. Swiss Cottage znajduje się w Miejskim Parku, w miasteczku Cahir w hrabstwie Tipperary.

 Aby dostać się do domku, musimy przejść z parkingu, na którym zostawiliśmy auto, przez mostek zawieszony nad rzeczką Suir, którego pilnują Czterech Orły - przynajmniej tak mi się wydaje, że to są Orły....

Rzeczka którą przekraczamy, wydaje się szeroka i czyściutka...

Po przejściu przez most, musimy wejść na szczyt tych schodów, które poprowadzą nas do Visitor Center....

 Otwierając drzwi, znajdujemy się w tunelu, w którym fantastycznie roznosi się echo.
Tunel ten, wiele lat temu służył jako ukryte wejście dla służby pracującej w Swiss Cotage...

Swiss Cottage to nazwa nadana przez miejscową ludność.Sam domek był własnością Ryszarda i Emili Butler, tych samych, którzy byli właścicielami pobliskiego zamku Cahir. Domek został zaprojektowany przez John'a Nash'a i był zgodny z ówczesną modą preferowaną przez bogatą szlachtę:  wolny czas spędzało się w specjalnie zaprojektowanych wiejskich chatkach.

Dla Butlerów ważne było, aby budynek wtapiał się w okolicę, dlatego też Swiss Cottage ma nieregularne kształty. Dębowe pnie podtrzymujące werandę mają symbolizować korzenie na których wyrasta dom. Sama weranda rozciągająca się wokół domu, daje mylne wrażenie wielkości budynku, gdyż wewnątrz znajdują się tylko cztery pokoje...

Dach, kryty ze słomy jest typowym elementem wiejskiego domu z tamtego okresu czasu.
Został on całkowicie wymieniony w 1989 roku a dziesięć lat później, dodano nową warstwę słomy, którą specjalnie przywieziono aż z Polski.

Przy domku wyrósł wspaniały Cis, który ma co najmniej 1000 lat.
Uważa się, że został posadzony w IX wieku, kiedy to w tym miejscu znajdował się klasztor chrześcijański.

Pani Przewodniczka, która pojawiła się o wyznaczonej porze, zaprasza nas do środka. Stoimy w Głównym Holu. Otaczają nas ściany zbudowane z 17 paneli o różnych wymiarach - ma to symbolizować diament. Podłoga wykonana z włoskiego orzecha jest w kształcie pajęczyny - kontynuacja wizji architekta, że wszystko ma przypominać naturę. Schody wykonane z drzewa mahoniowego prowadzą na pierwsze piętro, skręcając o 360°.

Zdjęcie wykonane z tablicy informacyjnej w Visitor Centre

Przenosimy się do pokoju Dufour Room, w którym przyjmowano gości na herbatę. Na ścianach prawdziwa perełka - oryginalna, ręcznie malowana tapeta, wykonana w zakładach Dufour w Paryżu w roku 1816. Tytuł tapety to "Wybrzeże Bosforu - Turcja".

Zdjęcie wykonane z tablicy informacyjnej w Visitor Centre.

Po przeciwnej stronie Głównego Holu znajduje się Pokój Muzyczny.
W pokoju tym odbywały się tańce oraz muzyczne przedstawienia. Przedmioty codziennego użytku, takie jak krzesła, zostały ręcznie rzeźbione z drzewa bukowego. Niestety oryginalna tapeta uległa zniszczeniu, w okresie gdy Swiss Cottage nie miał właściciela.

Zdjęcie wykonane z tablicy informacyjnej w Visitor Centre

Kominki w Swiss Cottage wyglądają na rzeźbione, lecz tak na prawdę są wykonane z gipsu.
Portret nad kominkiem przedstawia Lady Emily Butler. Choć witraż przedstawia dwie osoby, w rzeczywistości to jedna i ta sama osoba. Wszystkie ramki luster zostały wyrzeźbione z drewna.

Zdjęcie wykonane z tablicy informacyjnej w Visitor Centre

Witraż w oknie przedstawia Rzymskiego Boga wojny Marsa otoczonego czterema wojownikami i ma własną historię. Jeden z Irlandczyków, widząc postępującą dewastację Swiss Cottage postanowił wyciąć witraż z ramek i przechować go.
Po renowacji obiektu witraż został oddany.

Główna sypialnia.
Ściany oraz meble są w jednym wzorze. Wyprodukowała ją jedna z fabryk znajdujących się w Dublinie w roku 1780. Drzwi balkonowe prowadziły na taras z widokiem na zamek Cahir - dziś niewidoczny z powodu drzew otaczających pobliski park. Meble wykonane z drzewa bukowego miały imitować bambus i wzorowane są na projektach z Imperium Francuskiego.

Zdjęcie wykonane z tablicy informacyjnej w Visitor Centre

W Swiss Cotage, jak pisałem wcześniej, nie ma regularnych obiektów.
Każde z okien wygląda inaczej:

Dzięki odważnej decyzji o wykupie własności oraz renowacji obiektu przez hrabstwo Tipperary,  dzisiejsze Swiss Cottage jest chętnie odwiedzane przez turystów.

Prace nad dachem. Zdjęcie wykonane w Centrum

Oto stara fotografia Swiss Cottage, wykonana w 1910 roku

Zdjęcie wykonane z tablicy informacyjnej w Visitor Centre

Jednymi z bardzo mile widzianych turystów są Polacy.

 Pani przewodniczka z wielką sympatią odnosi się do Naszych wizyt i twierdzi, że Jesteśmy najliczniejszą i najsympatyczniejszą grupą turystów odwiedzających Swiss Cottage.

*********************************************

Lokalizacja:
Farrannagark, Hrabstwo Tipperary, Irlandia

Koordynaty GPS:

52°21'30.8"N   07°55'19.8"W

Film:

Świetny filmik przedstawiający Swiss Cottage. Autor:  Siim V

INFORMACJE:

Styczeń Closed Maj 10.00 - 18.00 Wrzesień 10.00 - 18.00 Luty Closed Czerwiec 10.00 - 18.00 Październik 10.00 - 18.00 Marzec Closed Lipiec 10.00 - 18.00 Listopad Closed Kwiecień 10.00 - 18.00 Sierpień 10.00 - 18.00 Grudzień Closed Bilety: Dorośli: Dzieci: Familijny: 4 € 2 € 10 € Email: swisscottage@opw.ie Telefon: +353 052 744 11 44

MAPA:

Post No.22: Wiszący Mostek Carrick-A-Rede

Jedną z ciekawszych jak również najczęściej odwiedzanych atrakcji w Irlandii Północnej, jest Carrick-A-Rede - Wiszący Mostek.
Wiszący Most został zawieszony na wysokości 30 metrów nad poziomem morza i choć długość rozpiętego mostku nie przekracza 20-stu metrów, to jednak atrakcja ta przyciąga każdego roku prawdziwe rzesze turystów. Rok 2009 zamknął się liczbą 247.000 osób!!!

Historia wiszącego mostu sięga 350 lat wstecz, gdy lokalni rybacy znaleźli w wodnych prądach okalających niewielką wysepkę, trasę przepływających łososi, na które wówczas polowano.

National Library of Ireland: Robert French 1840-1932

Koszt nowego i bezpiecznego mostku, który wniesiono w 2008 roku dla potrzeby turystów, wyniósł 16.000£, za który zapłacił Rząd Irlandii Północnej. Od samego Parkingu, po miejsce, w którym zawieszony jest Most Linowy Carrick A Rede, mamy do przejścia spory kawałek. Jednakże szlak ten poprowadzony jest tak...

...że możemy podziwiać irlandzką linię brzegową.

Powoli zbliżamy się do celu.
Choć jeszcze tego nie wiemy, przed naszymi oczami wyłania się wysepka, na którą prowadzi wiszacy most Carrick A Rede.

My tego dnia mieliśmy szczęście, choć to był początek marca.
Jak widać na zdjęciach tego dnia na niebie nie było ani jednej chmurki, dzięki czemu panorama Północnej Irlandii była doskonale widoczna...

Przez ponad 300 lat mostek służył rybakom do dostania się na wysepkę w celi połowu łososi przepływających między lądem a wysepką. Czy było to bezpieczne oceńcie sami...

National Library of Ireland: Robert French 1840-1932

Dzisiaj choć mostek liniowy wygląda zupełnie inaczej i jest całkowicie bezpieczny, dla wielu turystów jest prawdziwym wyzwaniem: most bowiem cały czas się buja, poddaje się ruchom kroków  przemieszczających się turystów. W gorsze dni, dochodzi wiatr, którego w Irlandii nie brakuje...

Takie przejście to dla niektórych prawdziwa adrenalina...

National Library of Ireland: Robert French 1840-1932

National Library of Ireland: Robert French 1840-1932

Tutaj nagrałem samo przejście po schodkach....

Gdy już dostaniemy się na drugą stronę możemy podziwiać widoki na wybrzeże Szkocji.
Możemy również z bardzo bliska obejrzeć gniazda wszelakich ptaszków.

 Czy też cieszyć się kolorem wody Morza Północnego...

Wchodząc na mostek pamiętajmy: obowiązuje ruch jednokierunkowy! Jedna z osób czuwających nad naszym bezpieczeństwem, kieruje ruchem na mostku.
Niejednokrotnie zdarzały się przypadki, gdy turystów zabierano z wyspy łodzią, gdyż nie byli w stanie ponownie przejść przez Carrick-A-Rede..

National Library of Ireland: Robert French 1840-1932

Zimą Carrick-A-Rede do niedawna był zamknięty, gdyż mostek na okres zimowy był zwijany.
Od niedawna na tę niewielką wysepkę dostaniemy się przez wszystkie dni w roku...

National Library of Ireland: Robert French 1840-1932

Mapka miejsca

*********************************************

Lokalizacja:
Moyle, Hrabstwo Antrim, Irlandia Północna

Koordynaty GPS:

55°14'21.0"N   06°20'53.1"W

Film:

Autor: TerePlekke

WEBSIDE:
Oficjalna strona internetowa:

www.nationaltrust.org.uk/carrick-a-rede

INFORMACJE:

Godziny Otwarcia: Styczeń 09.30 - 15.30 Maj 09.30 - 19.00 Wrzesień 09.30 - 18.00 Luty 09.30 - 15.30 Czerwiec 09.30 - 19.00 Październik 09.30 - 18.00 Marzec 09.30 - 18.00 Lipiec 09.30 - 19.00 Listopad 09.30 - 15.30 Kwiecień 09.30 - 18.00 Sierpień 09.30 - 19.00 Grudzień 09.30 - 15.30 Bilety: Dorośli: Dzieci: Familijny: 5,90 £ 3 £ 14.8 £ Email: - Telefon: +353 051 42 52 39

MAPA:

Post No.21: Najdziwniejsza Brama w Irlandii - Dromana Gate

Przemieszczając się po drogach hrabstwa Waterford, na którymś tam kilometrze, musieliśmy pokonać małą rzeczkę River Finisk, odnogę większej Blackwater River. Gdy wyjechaliśmy zza zakrętu, naszym oczom ukazał się most, na którego zakończeniu istniała jakaś indyjsko-podobna budowla... Napis umieszczony na jednej z barierek, informował nas, że to Dromana Gate!

Dromana Gate to tak na prawdę jedyny aspekt w indyjski w Irlandii a i historia jego powstania jest bardzo ciekawa, choć za razem krótka.

W 1826 roku brama została zbudowana przez okoliczną ludność, aby przywitać z podróży poślubnej właściciela ziemskiego Henreg'o Villiers'a oraz jego żonę Theresę. Mieszkańcy tych ziem, pierwotną Bramę zbudowali z papieru i drewna, przybyłym Nowożeńcom tak się ten pomysł oraz wykonanie spodobał, że postanowili odbudować Bramę w późniejszych latach, tym razem używając do budowy metalu i kamienia. Dziś obiekt ten niestety, wymaga małej odnowy i sprawia wrażenie zostawionego samym sobie.

W dniu dzisiejszym brak choćby jednego kawałka szybki. Dzięki temu możemy zajrzeć do środka...

Okazało się, że Dromana Gate już był wcześniej odnawiany przez zarząd hrabstwa Waterford, gdyż most był w tak fatalnym stanie, że wręcz musiano to zrobić. 

Oto parę fotek z Archiwum Hrabstwa Waterford.

Archiwum Hrabstwa Waterford - Rok 1957

Archiwum Hrabstwa Waterford - czas wykonania zdjęcia: nieznany

Archiwum Hrabstwa Waterford - 1959.

Przy okazji miejscowa Legenda głosi, że Katherina, żona Edwara dożyła cudownego wieku 160 lat!!! a kres jej życia sprawił nieszczęśliwy wypadek, gdy spadła z drzewa wiśni...!!!
Przekroczcie Bramę razem z nami...

*

Przy samym moście, zobaczyliśmy roślinę przypominającą Paproć. Ale czy to aby na pewno Paproć?

Może ktoś z Was wie, jaka to roślinka?

Mapka miejsca:

Lokalizacja;
Mountrivers, Hrabstwo Waterford, Irlandia

Koordynaty GPS:

52°07'24.5"N   07°50'38.0"W

MAPA: