Post No.91: Zatopiony las i Irlandzki Janosik

Któregoś dnia, postanowiliśmy wybrać się na Zachód Irlandii i jadąc drogą R584, kilkanaście kilometrów za miasteczkiem Macroom, niespodziewanie dla nas samych, przejeżdżaliśmy koło niesamowitego jeziora, z którego wystawały stare pnie drzew.  

Zatrzymaliśmy samochód na pobliskim parkingu  i postanowiliśmy przyjrzeć się lepiej temu miejscu. Jak się okazało, znaleźliśmy się w Dolinie Lee, przy jeziorku, które nazwane zostało The Gearagh.. To staro irlandzka nazwa An Gaorthadh - w wolnym tłumaczeniu:  rzeka/zalesiona dolina.

Należy tutaj wspomnieć, że dolina ta, leży w bliskiej okolicy miasta Cork, który w irlandzkim języku oznaczało bagno. I właśnie okolice Corku, znane były powszechnie jako tereny bagienne i zalesione, które od czasu do czasu nawiedzały powodzie, gdy któraś z rzek wylewała na tym dość nizinnym terenie. Systematyczność powodzi oraz gęstość zalesienia powodowały, że teren ten był znany jako mało dostępny i niezamieszkany.

 Nasz parking, na którym się znajdowaliśmy, znajduje się na przeciwko grobli,  na którą każdy kto chce, może sobie wejść. A gdy już wejdzie, odnajdzie na Grobli ciszę i spokój. Napisałem grobla, choć tak na prawdę, wiele lat temu, była to główna droga którą normalnie jeździły  samochody, na trasie miast Macroom - Dunmanway.
Dzisiaj po dawnej drodze nie ma śladu a miejsce, w którym jesteśmy, to jedna z odnóg rzeki Lee...

Okoliczny teren jest własnością E.S.B.
Ta największa firma, zarządzająca elektrycznością w Irlandii, wykupiła w latach 50-tych okoliczne tereny, pod program, który został nazwany Hydroelectric Lee. Zadecydowano, że w pobliżu powstaną tamy wodne, dzięki którym można byłoby bardziej kontrolować zasilanie rzek przed częstymi powodziami nawiedzającymi miasto Cork. W 1950 roku rozkopano ziemię, wycięto okoliczne drzewa i wybudowano dwie tamy.

Wystające z wody pniaki, to wszystko co zostało po lesie łęgowym, który porastał nadrzecze rzeki Lee pod koniec epoki lodowcowej. Wydaje się, że w ESB dostrzeżono fakt destrukcji i zachowano mały kawałeczek obszaru, który od roku 1987, został mianowany Rezerwatem Przyrody.

W ten oto sposób, człowiek zniszczył 60% terenu, który był przepiękny i rozległy. 

Był tak dziki i rozległy, że pisano o nim: "nawet i gdyby tysiąc osób weszło do tego lasu, to nikt by się nie spotkał przez następny tydzień..."

Szliśmy więc wzdłuż dawnej grobli, obserwując te magiczne miejsce.
Po obu stronach, co kilkadziesiąt metrów istniała przerwa w płocie, umożliwiając chętnym wędkarzom dostanie się nad brzeg. Jest to jedno z miejsc, gdzie można łowić ryby...

Przechodziliśmy właśnie przez jeden, z czterech mostów istniejących na jeziorze Gearagh.

Tutejsze znaki wzbraniają przed kąpielą, gdyż choć woda wydaje się czysta i widzimy dno, to pływanie tutaj jest bardzo niebezpieczne. I nie chodzi tylko o to, że w wodzie są niewidoczne konary. Najgorszy jest tutaj torfowy muł, którego dno pokrywa całość jeziora. My wciąż idziemy do przodu, delektując się i ciszą i widokami. Wydaje się nam, że idąc w kierunku następnego mostu, idziemy przez krzewiasty tunel, który w żaden sposób nie przypomina dawnej drogi...

Po prawej stronie od nas, konary dawnych dębów wystają z nad tafli jeziora.

Niektóre z nich swoim wyglądem przypominają jakieś postaci rodem z jakiegoś horroru...

Wystający z wody, bezgłowy tułów straszy swym wyglądem...

Po drugiej stronie jest podobnie: Potwór ze szkockiego jeziora Loch Ness, najwidoczniej przeprowadził się do Irlandii....  ;-)

Mijając drugi tunel, docieramy do następnego mostu o dwóch przęsłach.

To za tym mostem mamy najlepszy widok na pozostałość starego lasu.

Obszar ten w XVII wieku był tak rozległy, że jeden z ówczesnych historyków tak opisał ten teren: "Ogromna równina pokryta drzewami i podzielona przez rzekę Lee do 1000 wysp".

Oczywiście gęstość i dzikość okolic sprzyjała wszystkim okolicznym rozbójnikom w tutejszym ukrywaniu się. Wszak jeden z nich, żyjący w XVII wieku, zwanym "Sean Rua na Gaortha" ( Rudowłosy Sean z Gaaragh) innym rozbójnikiem był, gdyż okradał bogatych by wspomóc biednych.

Taki nasz "Janosikowy Sean" tak mocno dał się we znaki ówczesnym Panom, że wielokrotnie zorganizowano na niego zasadzki przez XVII wieczną Milicję. Lecz leśne bagienne obszary skutecznie ukrywały Sena przed pewną egzekucją.

Tutejsze podania mówią, że z upływem czasu, gdy Rozbójnik Sean stracił swą szybkość, gibkość i siłę, zajął się produkcją Putin'a, alkoholu z fermentowanych ziemniaków, który w Irlandii był, jest i zapewne jeszcze długo będzie alkoholem nielegalnym. Podobno Rozbójnik z Gearagh zmarł w czasie snu, w swoim łóżku, gdy już był na prawdę stary... Być może i My właśnie teraz podążaliśmy tym samym szlakiem, którym kiedyś uciekał najsławniejszy rozbójnik XVII-sto wiecznej Irlandii...

W dniu dzisiejszym Jezioro Gearagh to raj dla wędkarzy, ale nie tylko.
Wiele gatunków ptaków, znajduje schronienie wśród trzcin i pni dębów zanurzonych w wodzie. Choć czas nie pozwalał nam na dłuższy pobyt, wiedzieliśmy, że jest to niezwykłe miejsce.

Dzisiaj woda przeszkadzała nam na ukazanie magii tego miejsca, gdyż na najbliższej tamie upuszczono trochę wody. Jednak latem, gdy poziom wody z braku deszczu zmniejsza się, jezioro Gearagh zmienia się nie do poznania:

www.activeme.ie

www.tripadvisor.ie

Choć poziom wody jest wysoki i nie możemy zrobić podobnego zdjęcia, to i tak uważamy, że Jezioro Gearagh i jego okolica jest wyjątkowa...

Z drugiej strony, to niesamowite z jaką łatwością człowiek potrafi zniszczyć coś, co ściśle związane było z epoką lodowcową...

*********************************************

Lokalizacja:
R584, Macroom, Co.Cork

Koordynaty GPS:

51°53'24.85"N   08°58'29.48"W

Film:

Autor: Siim V

MAPA:

*********************************************