Post No.141: Grey Man's Path - Ścieżka Szarego Człowieka

Kilkanaście postów temu, opisywaliśmy naszą podróż ktora odbyliśmy nad klify Irlandii Północnej, które w swej wysokości dorównują Moherowym Klifom, lecz z jakiejś nieznanej przyczyny są od nich o wiele mniej sławne.

Post No.124

Mowa tutaj o przylądku Fair Head, który jest położony w hrabstwie Antrim, na terenie Irlandii Północnej, koło najsłynniejszych chyba miejsc w tym kraju jak Giant's Caseuway oraz Linowy Mostek Carrick-A-Rede

Tamtego dnia, zostawiając nasze auto na specjalnie wyznaczonym przez właściciela ziemi parkingu, ruszyliśmy wzdłuż klifów podziwiając widoki oraz ukształtowanie tutejszego terenu. Maszerowaliśmy praktycznie przy samej krawędzi, nie za bardzo zdając sobie sprawy, że jesteśmy 200 metrów wyżej od poziomu oceanu...

Zachowując środki ostrożności, podziwialiśmy nietypowe ułożenie bazaltowych skał, które stworzyła Matka Natura. Byliśmy zafascynowani Jej pomysłem, jak również i pięknem końcowego efektu...

Niestety po naszej wycieczce, przeglądając informacje o tutejszych wyczynowcach uprawiających skalną wspinaczkę natknąłem się na stare zdjęcie, które nas zaciekawiło i zainspirowało. Szukając dokładniejszych informacji okazało się, że tę starą fotografię wykonano gdzieś właśnie tutaj, w miejscu z którego właśnie wróciliśmy.

Old Ireland Pictures

Choć podobne sytuacje już się nam wcześniej zdarzały, tym razem mieliśmy troszkę więcej szczęścia: otóż pierwszy raz w naszych podróżach zdecydowaliśmy się skorzystać z B&B (Bed And Breakfast) na terenie Irlandii Północnej.
Nasz wybór padł na jeden z domów leżących w hrabstwie Antrim, tak gdzieś pośrodku wszystkich tutejszych atrakcji. Niestety rejon ten przyciąga rzeszę turystów a tym samym odciąga zasób finansowy w naszym portfelu, gdyż cena za pobyt jedej osoby wynosi aż 40 funtów za noc.
Ale postanowiliśmy choć raz nie jeździć w tę i z powrotem i takie B&B wynajęliśmy...

Taki nocleg zdecydowanie ułatwił nam nasze zwiedzanie i choć plan wcześniej przez nas ułożony nie pozwalał nam na powroty w miejsca które już zobaczyliśmy, uparłem się aby jeszcze raz odwiedzić Fair Head. Na szczęście tym razem mieliśmy do pokonania od B&B do fair Head, tylko 20 kilometrów...
Wróciliśmy na poznany nam dzień wcześniej parking i od razu ruszyliśmy do punktu, w którym zakończyliśmy naszą wczorajszą przygodę. Obiecaliśmy sobie, że jeśli w ciągu dwóch godzin nie znajdziemy tego miejsca, zawracamy i jedziemy w inną, zaplanowaną wcześniej lokalizację.

Nasza ścieżka zakończyła się gdzieś w tym miejscu. Nieco dalej, zobaczyliśmy kładkę, najwyraźniej zbudowaną niedawno. Oczywiście szukając miejsca w którym zostało zrobione stare zdjęcie, musieliśmy te nietypowe przejście przekroczyć...

Jakimś niewytłumaczalnym sposobem, teren całkowicie się zmienił. Jak za dotknięciem czarodziejskiej wróżki, zamiast skał po których z łatwością wcześniej się poruszaliśmy, teraz musieliśmy się przedzierać przez gęste krzewy niewyobrażalnej wręcz ilości rosnących tutaj wrzośców...

Doszliśmy do jednego z miejsc, gdzie ku naszemu zdumieni na lewo od nas zauważyliśmy człowieka, który kucał sobie nad bazaltowym klifem. Musiał to być jeden z wyczynowców uprawiających skalną wspinaczkę, gdyż zauważyliśmy u niego przypięte do pasa haki, czekany i liny.

I może nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że siedział ot tak bez żadnego lęku. Aż nas coś w dołku zabolało, jak zobaczyliśmy, gdy ów człowiek sobie wstał i po chwili stał plecami do urwiska... Wystarczył przecież jeden nierozważny krok...

Zauważyliśmy przed nami, znajdującą się nieco niżej od nas wielką rozpadlinę.
Okazało się, że odnaleźliśmy miejsce, którego szukaliśmy a które znajdowało się zupełnie blisko. Gdybyśmy wczoraj przedłużyli nasz marsz o zaledwie 20 minut, bylibyśmy u celu.

Z niedowierzaniem oglądaliśmy wytwór Matki Natury. Powstałą szczeliną można było zejść na sam dół aż do plaży i jest to jedyne takie naturalne zejście w okolicy. Oczywiście wejście jak i zejście z powodu stromizny do łatwych nie należy...

Jednak są i tacy, którzy Ścieżkę pokonali, opisując Ją jako straszliwie stromą i trudną do zdobycia...

www.slightlydoolally.com

Oczywiście to właśnie tutaj znajduje się charakterystyczny bazalt, który wygląda jak most łączący oba skraje szczeliny...

Przyznaję, że chciałem powtórzyć wyczyn, który widziałem na starych fotografiach i chciałem wejść na bazaltowy most, ale tak na prawdę zabrakło mi odwagi. Niby nie wysoko ale jednak podchodząc pod skraj klifu, trzęsły mi się nogi...

 Ścieżka Szarego Człowieka.
Nazwa powstała dzięki nietypowym warunkom atmosferycznym, które dość często pojawiają się na Fair Head, szczególnie wiosną i jesienią. Ze względu na swą wysokość, mgły, które opasują klify Fair Head, znajdują się niżej niż miejsce, w którym się teraz znajdujemy. Jeśli dodamy świecące słońce, które znajdzie się w danym momencie za naszymi plecami, to będziemy świadkami zjawiska "Widma Brokenu"

Fot. Gerald Davison

Ci, którzy właśnie w takich warunkach schodzili przez Grey Man's Path, opowiadali o niesamowitych wrażeniach, które wtedy odczuwali: wielki, SZARY cień górował nad schodzącymi a ponadto słyszeli jakieś dodatkowe dźwięki, jakby ktoś szedł za nimi krok w krok. To był spotęgowany efekt własnych kroków, które odbijało się echem we mgle...

Fot: Wikipedia

Jak się po chwili okazało, przy Ścieżce Szaregoo Człowieka nie byliśmy sami.
Z niejakim zaskoczeniem i podziwem obserwowaliśmy wyczyny wspinaczki, która niczym pająk wisiała na prostopadłej ścianie.

Oczywiście kobieta-pająk była asekurowana przez przyjaciela, który stojąc na ziemi, poprzez linę ubezpieczał wspinającą osobę. Było to dla nas pierwsze zetknięcie się z tak nietypowym sportem, dlatego też staliśmy zafascynowani obserwując próby dostania się na szczyt klifu...

Gdy my tak staliśmy i robiliśmy zdjęcia, nasz przyjaciel, który wcześniej wyłonił nam się na bazaltowym klifie, widząc nas, szybko się przy nas pojawił. Chyba był zaniepokojony naszą obecnością w pobliżu miejsca leżących tutaj ich własnych plecaków, wypełnionych sprzętem alpinistycznym.

Podpatrując tak ludzkiego pająka przyklejonego do skały, oglądałem również bazaltowy most. Nie rozumiałem jednej rzeczy, którą zobaczyć można tylko poprzez porównanie zdjęć wykonanych na początku XX wieku i zdjęć wykonanych teraz:

www.wikimedia.org

Dlaczego obwód bazaltu, który sie opiera o ścianę uległ znacznemu zmniejszeniu? Jak to możliwe, że w tak krótkim czasie na przełomie minionego wieku, uległ zniknięciu spory kawałek głazu ?

Czy stało się tak, przez "kwaśne" deszcze?
Postaliśmy tak jeszcze kilkanaście minut i niestety musieliśmy w końcu opuścić Grey Man's Path. Mieliśmy jeszcze w planie odwiedzenie paru miejsc, a czas nam się nieubłaganie kończył. Może kiedyś zdecydujemy się na zejście Ścieżką Szarego Człowieka, na jej sam dół aby zobaczyć klify Fair Head z poziomu samej plaży.

Koniecznie obejrzyjcie filmik, który znalazłem na You Tube. Znajdziecie w nim śmiałka, któremu udało się wejść na ten Bazaltowy Most. Czy ktoś ma odwagę powtórzyć ten wyczyn?

*********************************************

Lokalizacja:

Fair Head, Hrabstwo Antrim, Irlandia Północna

Koordynaty GPS:

55°13'24.31"N    06°08'19.95"W

Film:

Autor: Rory Corr

MAPA:

*********************************************